Uzaktı hız, yalın ayak koşuyordu mesafeler
Bize yetişmek için kat ediliyordu
aşk Belki de katlediliyordu...
Oysa biz olduğumuz yer kadar ortadaydık
Kimsenin göremediğiydik yani
aşktık...
Tıpkı
yağmur ve rüzgar gibi
Suçlusuyduk birbirimizin belki de sebebi...
Rüzgar
yağmura sebeptir
Yada kara
bulutların dağılmasına...
Oysa çoğu insan gibi rüzgarsız yağan
yağmura aşıktın sen
Ama unuttuğun bir şey vardı
Rüzgarsız yağan
yağmur toprak olur !
Yağmur aldatandır belki de
Kimi
zaman sel olur
aşkını durduramaz kimse
Kimi
zamansa toprağın olur
Toprakta kayboldukça kokusu kalır...
Yağdıkça ağlar
bulutlar rüzgarın haline
Yağdıkça şimşekler çaktırır rüzgar göğün göğsünde
Yağdıkça toprak olası gelir insanın...
Yağdıkça artar rüzgarın kızgınlığı
İnadına savurur damlaları en uzağa
Yağdıkça artar kıskançlığı
Kıskandıkça savurur
Savurdukça yok oluşuna ağlar
sevdanın...
Ağladıkça hayat arar
Avuçlara düşen her damlada
Hayat aradıkçaysa
Ölümün soluk yüzünde kaybolur...
Rüzgarsız
yağmur Fırtınasız deniz gibi kirlenmeye mahkumdur
Kendi koyunda koy vermiş deniz gibi
Boğulur bir damla suda...
Çağdaş Durmaz