Yadigar
Gecenin en karanlık noktası
Işıktan ilk koptuğu andır Yıldızlar serpilirken göğün yüzüne Güneşten yadigar ışığın tohumları Ağarır şafağın saçlarında... Sis kaplar dört bir yanı Soğuk ısırırken insanların ellerini Ocağa yeni düşmüş çay kokusu Demini alırken geceden Köşeler kuytu kapmaca oynar Çocuklardan yadigar bir oyunla... Uyku en ağır haliyle Çıkar göz kapağının tartısına Et kemikten sıyrılır Ruh bulanır sükuta Günden yadigar bir huzurla... Yadigardır yaşamak Ademden beri Ama uzun ama kısa Kıssadan hissedir yazılan kader Hayali cennet Cehennemdir kabusu El uzatmak aşka Havva’dan yadigar... Çağdaş DURMAZ |
Tebrikler Çağdaş hepimize seslenişti şiirin