Taş
İnsan taşa doğru
Kalbi Elleri Ruhu Nefesi İnsan taşa doğru Su taşa doğru Kalp atmaktan yorulur Hücreler taş biriktirir İnsan taşa doğru Güzel görmeyince Ruhuna üflenmeyince Taşa doğru Marifet sayar taş olmayı Taşa bakmayı Bina dikmeyi Bina olmayı İnsan taşa doğru Çizer çizer ve birikir geçmiş Gelecek taş olmaktır onun için Çünkü ruhu olmadığı için Taşa su damlası bırakırsak Suya yazık olur İnsan taşa doğru Dikilir nihayetinde son taşı Yazar üç beş satır Okunduktan sonra başlar hatır Nereden geldin? Kimse sana sormayacak kaçıncı taşını diktin Ya da Taş kadar muhkem miydi hayatın diye Hatta soracaklar taş kalbine Hiç değmedi mi Bir nağme Bir de insanlar var azizim Seni sevdiğini söyleyen Anlamadan dinlemeden Taşını dikerler Onlardan çok kork Onlar ki sözlerini taş gibi okurlar Her yere bağıra bağıra Anlamazlar ama taş sever onlar Taş severler ile ruh okunmaz İnsan taşa doğru Yavaşça kıvrılır elleri Saçları bile taş rengine doğru Bedenin içinden ruhu çıkar Taş kesilir Ruhu koy geri Olmaz. Çünkü ruh incinir |