Yağmursuzluk
Eskiden güz zamanlarında yağmurlarla rengi açılırdı şehrin
Işıl ışıl olurdu parlardı caddeler Öyle yağardı ki Evlerin sırtından devrilirdi sular Kar olsa tutardı diz boyu Gece gündüz kanına karışırdı şehrin aşkla tutuştururdu yağmurun ateşi ormanları.. Bandıra bandıra sıyırırdı agaçlar lezzetini.. Hatta.mahsur kalırdı günlerce göletler olup yollarda Balıķ sanırdı kendini börtü böcekler Ah! Yağ yağmur hadi Bütün yeşiller senin... |
şiir ve dostlukla...