AZİZELER UÇARKEN
Mahşere mi kaldı hesaplar yarab,
Gökle yer arası çekilmez oldu azap, Biçarelerin felahı mahşerde mi ancak, Kavuruyor batan Güneş kıyamet mi kopacak; Dağlar ufalanmış Yıldızlar mı kararıp dökülen, Bir haber yok ki Cebrail gelmedi yaradandan, Doğu ağlarken batıdan yükselen dumandan, Ayyuka çıkan zulmün ateşi tütüyor o ocaktan; Avutulmuş çocuklar suya hasret kalırken, Gökkuşağı altındaki vadide ceylanlar sekerken, Cennetin kapıları sabilere açılmış beklerken, Zulmün ateşi dünyayı cehenneme çevirdi inan; Gönüller yoklarken acıyan yüreklere değdi elim, Kalbimle kalbini yokladım tutuştu yanıyor içim, Zamanın durmayan gecesi mi kaderimiz bizim, Umutla ararken aydınlığı yağmur gibi yağdı zulüm; Sen küçüksün Azizem incinmesin o küçük bedenin, Kuş ötüşleri arasında ruhunu alsın yüce Rabbim, Gök parçalanmış Melekler göğü bırakır mı dersin, Ey Azizem seni koruyamadık artık bu dünya yıkılsın; Sözcükler içimdekileri taşımaz oldu yorgunluktan, Gözlerim karardı senin ölümünü hayal etmekten, Nefesim tutuldu soluk alamıyorum bu halimden, Ey rabbim Azize ölmesin bu zulmü al üstümüzden; Erol KEKEÇ/23.10.2023/14.18/Namazgah/İST |
*** AZİZELER UÇARKEN ***Şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, şairimi içtenlikle KUTLUYORUM...