Günün seçkisini ve yazan kalemi kutluyorum

Sağlıcakla kalın

Kim olursak olalım işte böyle bir dünyada yaşıyoruz diyor şair geldik bir pazarı dolaştık üç metre kefen aldık hoşça kal kutluyorum bu güzel şiiri

“ muhacir. kilit”e "Kapılar ve Duvarlar


Kapıların ve duvarların suskun şahidi,
Bu caddede ağırlığını hisseden insan,
Benim duygusuz bakışlarımdır.

Özellikle camları kapatırım bu caddenin,
Salonumda açılmayan bir çiçek gibiyim,
Soğuk vuruşlarda başlar, işte bir şiir,
Ve ellerim, ayaklarım başlar anlatmaya,
Yatağımın bozulmuş tarafında her şeyi,
Gözyaşlarım delik deşik.

Karanlık yırtılır, hey, yanaklarım serin,
Ellerim, ayaklarım taciz edilir,
Bacaklarım arasında gözyaşı ve lekesi,
Bu sabah ağırdır, çok ağırdır,
Kalbimin içinde kötürüm ruhlar,
Bir lotus ağlar, bir lotus daha,
Bir an, gurursuz şarkılar söylerim,
Çırılçıplak şarkılar, dilimde yaralar açar soyunarak,
Bir çığlık, örgütlenemem,
Budala bir dudağın ıslak bağırışı olurum,
Gözyaşlarım ete bürünür, ritimsiz sessizlikle geceyi alaşağı ederim.

Uçurumun kemikleri sızlar, düşmek neden bu kadar kolay,
Etimin renginde şafağın ağır yüzü,
Uyanmak zorundadır, kimliğim boynumda,
Yüzleşmenin kirli izi.

Son kez ağlamam, bağdaş kurarım,
Saçlarımı düzeltirim.

Ben, Allah'ın kabul etmediği ağır bir tablo gibiyim,
Renklerimin görüntüsü bozulmuş, taşınmış bir orman resmi,
İndirilmek için resmedilmişim, içimde şeytanın soluğu,
Duvarları baltalamam gerekiyor, düşmeyi bilmem,
Düşünce kalkmam gerekiyor,
Beni yaratanı düşünüyorum, duvarlar gülümser,
Duvarlar büyük gülümser, karşılık veremem.

Sesim duyulmaz, boğazlarımda karanlık ortancalar,
Kanatsız akşamsefaları, ağlamaklı olurum.

Böyle ölmeyi istemedim, ağaçları duyarım,
Ağaçların kuşları ıslak, nereye uçacaklarını bilmezler,
Ruhları aynı şarkıyı hep söyler,
Ama aynı şarkıda uçamazlar, kuşlar yaprakların,
Ağaçlarını unutmak ister, çağı yorgun, çok yorgun,
Ağaçları duymazdan gelirim, ağaçların gömüleceği bir mezar olurum,
Kendimi bırakırım, kendimi ve peşimi.

Kabrimin üzerinde bir salıncak, nedenini bilmiyorum,
Ayak bileklerim ağrır, karanlığın yırtılması diye bir şey vardır,
Kan süzülür, kan nereye akacağını çok iyi bilir, zaman,
Zamanını kaybetmiş, ellerim bir çiçeğin cesedi olur,
O küçücük uzun ellerim.

Yine son kez ağlamam, ayağa kalkarım, omuzlarımı düzeltirim.

Aşk, derim, bir ah, bir teşekkür, hiç gitmez aklımdan,
Hayat olsa gerek, biraz toprak rengindeyim, biraz mavi.

Muhacir olurum, bulut olurum, kuş olurum.

Beynimde oluşan hasar, dehşet sevici,
Sarılayamam kendimi, öğütülmüş bir yüzün içine karıştırırım yüzümü,
Aşırı kaybederim her şeyi ve seni.

Kapılar ve duvarlar daralır, kilit üstüne kilitlenir,
Caddeler insan olur.

Sahi, ben kimim, kim olurum...



Elhamdülillah….

Nasıl farketmedim ki burada olduğunu

Selam ile

Uzun bir aradan sonra hoş geldiniz muhteşem bir şiir ile.Daraldığı gibi kapılar ve duvarların genişlemesi de muhtemel.Umarız dünya bizlere de güzelleşir.Kaleminiz daim olsun.Sağlıcakla.Saygıyla.

MELOŞŞŞŞŞŞ