deliyim. birazdan daha da güzel olacak her şey
üzüme doyamadığını anlayacak ellerim
dalından edilmiş
sıradan bir gün
gurmeliğe hazırla kendini

Fernando’nun izdihamından önceydi
kurutulmuştu sokaklar
başka türlü düşünemezdim
dışarıya çıkmanın yollarını
ayağımda. havuçlu çorabın sımsıcak güveni
şımarmadan yapamıyordu parmak uçlarım

cesur ve dürüst
olduğunu bildiğimden
böğürtlenli kekin huyundan bahsetmemiştim
komşunun tabağına
fırının tahammülü
tereyağının söğütlü oluşu
annemin sesini getiriyordu bana
yorgundum. masasının örtüsünü
bozuyordu havam

uzatmak istemiyorum
zira. kısa kesince
kaldırabiliyordum kendimi
bilmenin meşakkatli olduğunu
göz göze gelince anlıyordum
mücverin maharetini
patates püresinin mutluluğunu
bardağa koyduğum pipetli sevinç
ağzımızın kenarında
buzlu çay

fırsatçı böğürtlen
kimliğinde geziniyordu
kolay gelsin.
inşallah ağlamaz dişin

çocukluğundan biliyorum dizlerin hep kavak ağacı
yanakların küpe çiçeği
tarihin zamanı geldiğinde
ayağa kalkıyordu içindeki saygın kelime
zeytinin huyu gibi
gülüşündeki şifa
anlamıyorum gül reçelini
karanfil bırakıyordu her defasında

bu şiirin ölüsünü kim yıkayacak Martha
delirmemiş olsaydık

az önce
bir rüyaydın
bağdaş kurup sesine
balla karıştırıp içtim
halının üzerinde
yüzünün ilmeği
unutmak için sevilen
kalbi olan bi eşyaydı
anlamanı beklemiyorum
ipeksi dokun yeter
aşka şekil vermek ızdırap
öylece kaldırıp
koydum dolabın içine
biraz da yasemin

sanırım hiçbir zaman kendi kendimize ölemeyeceğiz Martha
kederli kederli üzüm yiyişinden anladım
annemin sesini dolabın üzerine yapıştırmıştım oysa
unutmayalım diye

işte. buraya yazıyorum
iç cebindeki havalı cinneti
kaybolmuşuz
yeryüzünün kaygan. zavallı kumaşı var boynumuzdan aşağı
gözümüzde büyüttüğüm

düşündüğümüz hiçbir şeyi bulamıyorum
seni bile

deliliğim. uzun ve yorgun
kalıbımı basarım



.