EZEL GİBİSİN.Bakmaktan usandım gitti gücüme Sanki tanımayan bir el gibisin Karakışlar donup kalmış mazime Oturduğun yerde özel gibisin. Çalınır mı burda gönül bestesi Kalkar mı gözünden hüzün perdesi İndirme gönlüme felek sillesi Hoyrattan segaha gazel gibisin. Adını sakladım mektuplarımda Dökülüp durursun gözyaşlarımda Yaşarım şehrinin varoşlarında Çektiğim acıya bedel gibisin. Hiç mi dinmeyecek bende ki özlem Kalbini kanatır yanına gelmem Bu yürek yarası sussar mı bilmem Yeni değil ben de, ezel gibisin. Sevgini koyacak yer mi bulmadın Dolanır durursun nefes almadın Açtığım gönlümde bir gün kalmadın Canımı alacak ecel gibisin. Eylül Ekim gitti Kasım’da gider Zaman gergefinde aşkını örer Yürekler şahmaran yollarda gözler Kuşaktan kuşağa mesel gibisin. Özlem ÇETİN Manisa |