Aşkın Dudaklarına Damlayan Bir Damla Gözyaşı Gibiyim
kalbim’in ağzına yuva yapan
gece kuşlarını besliyor kederim gözlerimin derinliğinde bilinmez bir orman büyürken omuzlarımı çürüten onca acı dökülüyor dipsiz bir kuyuya gökle yer arasında sevişiyor ruhumun çatı katında kalan terim ben neredeyim? kimleyim? inanın hiçbir mutluluğun farkında değilim. |