ben güle gül bülbüle aşık bir can
gül öpülmez koklanır solmasın
pembe gül pespembe kokar ya of aman
pembe gül sümbülle sohbettedir
yağmurlu bir öğleden sonrası aylardan mayıs
kırk ikindi yağmurlarının kırkıncısı
annemle dinliyoruz demliğin fışırtısını
yağmurun kiremitlerde danseden şarkısıyla
iliklerimize kadar ıslanarak

gülün tadı damağımda naturel
annemin elleri de öyle kokardı ve yanakları birer gül goncasının taze yaprağıydı
kirazlara gül kokusu sinmişti taze bağ yaprağı toplamıştım
giderayak abimden azar işitme pahasına
günlerce taptaze kaldı güller ve üzüm yaprakları
yeşil yapraklarla pembe güller sarmaş dolaş ne mutlu idiler
güllere hasretle yumulacak gözlerim
pembe pembe gül koksun düşlerim
annem babam kiraz ağacında ayak izlerim
yağmur damlasının içinde parıldar pembe güllerim

içim dışım gül kokusu yaprak yaprak koku sarmalı
her yanım gülle dolu pespembe bir dünyadayım
dünya benim içimde güle şiirler güle güle armağan olsun şiirlerim
belki de ebedi rüyadayım
güle güle ey sayılı nefeslerimin fısıltısı
güllere bıraktığım toprak kokan öğlenlerin uykusu
çamurla oynadığım bahçelerin kuytusu
komşu çocuklarından arkadaşlarım
kediler köpeklerden dostlarım

gülünden kopmuş bir gül yaprağıyım...

gerçeğin dışıdır hayat denilen oyun
güle güle gerçekleşmeyen pembe hayallerim
güle güle baba güle güle anne
güle güle çaya bandığım bisküvilerim
güle güle güllerim...



Gülhan Çeliktaş