Herkesi kalbime alsam istedim
hepsini birden sevsem istedim
pembe çiçekler vermek istedim
yediler bitirdiler kanım kalmadı
ağlaya ağlaya canım kalmadı...

Sevgimi biri umudumu diğeri aldı
öfkeden ibaret bir dünya vardı
içimi dışımı büyük bir sıkıntı sardı
sevgi taşan yüreğime bu dünya dardı
bir damlacık sevgim kursağımda kaldı...

Ben kendime ettim eyledim suçluyum
suçum herkesi sevmek işte ben buyum
sevgiyle yaşarsam ancak mutluyum
sevgim onlara üzüntü hep bana kaldı
bir damlacık sevgim kursağımda kaldı...

Sana ne be ahmak sen işine bak
sen sevsen kim duyacak kim anlayacak
herkes iyi olsun desen de olmayacak
tuttuğum ne yazık çürük bir daldı
bir damlacık sevgim kursağımda kaldı...

Bir değil bin değil bir milyar değil
bütün insanlığa ve hayvancıklara sevgim
kime ne yaptım anlamadım kime ne ettim
taraf olmak istemedim midem bulandı
bir damlacık sevgim kursağımda kaldı...

Onu da sevdim ötekini berikini de sevdim
herkesi kendim gibi düşünür bellerdim
bana gülene güler gelmeyene giderdim
herkes gönlümden yırtıp bir parça aldı
bir damlacık sevgim kursağımda kaldı...

Bıktım usandım bitmeyen dargınlıklardan
herkesi haklı bulup bulup susturulmaktan
çaresizlikten üzülüp sadece ağlamaktan
herkes ben haklıyım dedi diğerini anlamadı
bir damlacık sevgim kursağımda kaldı...

Hayallerimde bir araya getiririm sevdiklerimi
rüyalarımda tutup birleştiririm ben ellerini
değerli görürüm asla ayırt etmem her birini
insanın affetmeyişine her zaman aklım şaşardı
bir damlacık sevgi yuttum o da kursağımda kaldı...


Gülhan Çeliktaş