KüstümDört mevsim çiçektin yıllara inat Gönlümde açmayan gülüme küstüm Yaralı kalbime olmadın kanat Merhemim sürmeyen eline küstüm. Bir sen misin can evinden vurulan Her girdiği zorlu yolda yorulan Acı çekip bir kazanda kavrulan Derdimi bilmeyen halına küstüm. Sıladan gurbete yolun gözledim Tatlı söz söyleyen dilin özledim Gitti diyemedim sırrım gizledim Adımı anmayan diline küstüm. Anılara bir bir bakıp düşledim Ah edip hayalin kurup yaşadım Her yola binlerce mayın döşedin Kapatıp gittiğin yoluna küstüm. Bilmezsin çektiğim acılarımı Uykusuz gecemde sancılarımı Koklayıp derdiğim goncalarını Anamın sevdiği geline küstüm. Ne idi sevdiğim canıma kastın Lâl olmuş dilimi kökünden kestin Dar ağacı kurup "Dilsiz’i" astın Bu aşka ip çeken koluna küstüm. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |