Elveda
Hasretine arka dönüp el salladım gölgeme
Görmedikçe dil sükuta alıştı hep, göz neme Gönül der ki, artık unut, gelmeyecek, bekleme Hakikate istemeden kanıyorum... Elveda... Ben ki ayrı dünyaların insanıyım ezelden Eğri gözün hatırına kopamam doğru elden Bu dünyanın gidişini hikmetiyle var eden Yaradan’ın dergahına varıyorum... Elveda... Mavi sular aşageldim usanmadan, yüz ha yüz Her birinin sahilinde duracağız yüzbeyüz Vade dolup, vakit gelip bitse bile ömrümüz, Ben yine de satırlarda yaşıyorum... Elveda... |