Âşık oldum yaşlanmış bir sonbahara
Gülkurusu adında, dil yarası tadında
Yüz karası mevsimlerin son durağında buldum hayallerimi
Düştüm kurumuş dalların kucağına

Bir garip aşk nağmesiydi
Yüz yıldır dillerden düşmeyen bir heves misâli
Yüz çevirdim yüz paralık aşklardan
Söylemeye yüzüm yok belki
En büyük günahları işledim sanki
Kabahatim vuruluyor yüzüme yüzüme
Utancımdan gökyüzüne bakamaz oldum inan ki

Âşık oldum yaşlanmış bir sonbahara
Gülkurusu adında, dil yarası tadında
Ne olursa olsun güzellik var her halinde
Kendimi buldum solmuş yüzündeki bitmeyen inadında
Yalnız kaldım evde kalmış beddualı gecelerin sabahında
Isıtmadı kül tutmaya yakın aşkların yangını buğulu dualarımı
Tüttüm isyanların dumanında
Bulamadım yüze yüze su yüzüne çıkmış denizyıldızını
Kendimi kaybettim umutların deryasında

İlkbaharın yüzünden düşen bin parça
Bahçelerin yüzü suyu hürmetine seviyorum dikenleri
Ağaçların yüzünden okuyorum yağmurların özlemini
Yine de ben sonbahara âşık oldum sırılsıklam!..
Ne bir damla su istiyorum ne de bir tane meyve
Hazanı, fırtınayı bekliyorum kendimden geçercesine...

Bugüne kadar yüzüme gülmedi yeryüzü
Bu yüzden yaşları yüzüme gözüme bulaştırdım defalarca
Aşkların gül yüzüne hasret kaldım yıllarca

Ne söylüyorsan yüzüme karşı söyle nazlı yârim
"Şeytan görsün yüzünü" de...
Yeter ki yüzüstü cevapsız bırakma beni
Bütün benliğimle yüzde yüz aşkına adamışım kendimi

Taze baharlar umrumda değil
Ben sana âşık oldum gülkurusu dil yarası sonbahar…
Kalbim yüz yıl değil kıyamete kadar senin
Hayatımı aşkına adadım sonsuza kadar!..

İbrahim Halil MANTIOĞLU