Şiire sesiyle can katan değerli abim not olarak da yorumunu iletti. Bu yorumu sayfada yer alması gerektiğini düşündüm. Yanlış anlaşılmasın sırf güzel şeyler yazıyor diye değil:)) bu güzel hatıratı hatırlatması için.

Kendisine tekrar teşekkür ederim.

Şiiri seslendirenin yorumu;

Öncelikle şiirsellik adına yeni ve özel ifadeler bulduğumu ifade etmem lazım.
--Örneğin:
"Olurundan fazla yüklenilmişliklerin de bir sınırı vardı"
Ya da
"Ödünç aldığım hatıraların gözyaşı mıydı döktüğüm
Yoksa boşluğa atılmış yeni yaşlar mı"
--Yahut
"Ne kadar zaman yitirmiştim
Şimdiki zamanların ne kadarını geçmiş zamanlarla yer değiştirmiştim
Hatırlayamadım
Sanki başı sonu olmayan kocaman bir boşluktum
Aklımdan gelip geçen her şeyi yuttum"
Daha da örnek verilebilir. Ama uzamasın yorum. Daha yazacaklarım var. Merak eden yeniden okusun şiiri. Ki defalarca okunası şiirdir kendileri...
Şiirselliği bir kenara koyalım; kullanılan anlatım dilinin sadeliği ve kelime seçimi, imgelerin yerli yerinde olması bir yana, şiirin imgelerle boğulmaması da ayrı bir özen gerektirir bence ve şair de bunu çok iyi başarmış. Bilirsiniz, bazı şiirlerde o kadar fazla imge oluyor ki şiiri anlamak bir yana akıl tutulması yaşanabiliyor. Ya da ben de o kapasite yok. Bilemiyorum. Bildiğim bir şey varsa o da bu şiir; okuycuyu yormadan, kasmadan anlatıyor meramını...
Diğer taraftan, çok sık kullanılan ve başta çok tekrara düşmüş izlenimi veren; "akşamüstü", " kordon", "çöp kovası", "kedi" ve "martı" gibi kelimeler, finale doğru zekice bir araya getirilerek; hem ruh halini, hem hayat devam ederken şairin bunun farkında olmadığını ya da umursamadığını anlatması açısından, tekrar kelimeleri amaca yönelik kullandığını kanıtlamış şair. Ve şiirin üstüne zırh olmuş bu tekrarlar... Yer yer şiirdeki hüznü gölgelemiş, yer yer daha da yükseltmiş hüznü... Hatta renk katmış, yer yer yumuşatmış da... İçindeki hüznü de ruh halini de akıp giden hayatı da pekiştirmek adına doğru tercih olmuş tekrar eden kelimelerkelimeler bence...
-- Özellikle:
""
O
Bağcıkları
Neden
Söktüğümü
Kendime bile itiraf edemedim
""
Çok etkileyici ve yıkıcı. Ama şairin huyu kurusun, illa ölümü davet edecek şiirlerine ya da çağrıştıracak. Ya da ben yanlış anladım bağcıkların sökük olmasının intiharın ön provası olduğunu... Ki umarım yanlış değerlendirmişimdir. Yoksa bu şiire ölüm bulaşmamalı... Okuyucunun omuzlarına yüklediği yeterince ağırlığı var zaten şiirin...
Şiirin içeriğine girmeye gerek yok. Tane tane anlatıyor, su gibi gidiyor çünkü şiir...
Sonuç olarak, bu ve son birkaç çalışması ile kendine has kalemini kırmış şair ve yeni anlatımlara yelken açmış. Umarım, ilham perisi bol bol üflesin yelkene de yeni ve doyumsuz yolculuklara çıkartsın bizi şair...