Gel-Git(Medcezirler)-2-
_____Öyle bir andı ki______
Kaybolmuştum ikliminde en hazin yalnızlıkların Duraksayan yanıydı zamanın ve karanlıkların Kibriti çakılmış,hayallerimin tutuşmalarında Kıvılcımı çoktan sıçramıştı eteklerime aşkın Pervasızca yanıyordum,bir kadının avuçlarında Topaç oluyordu dünyam,onun topuz saçlarında Gözlerinden okuyordum alfabesini,çaresizliğin Fikrimin dolaylarında,kadının yamaçlarında Bir şiir vardı o kadına hiç söyleyemediğim Ay ışığı şiiriydi,ondan gizlediğim Bir oyundu bu sadece,yada bir kurgu Yanına yaklaşamadığım,uzaktan izlediğim ***** ******* ***** ******** ******* ******* ******* Ay kısık ışığını denize veriyordu Ve deniz ışıl ,ışıl parlıyordu Bu ışık yanılsamasında Deniz,ay’a geliyordu Oysa ay’da hayat yoktu Sadece denizi seviyordu Çekiyordu denizi kendine Aşık ediyordu Ve hiç konuşmaz dı ay Hep susuyordu Denizin mavi tenine Utanarak dokunuyordu Titriyordu deniz heyecanlanıyordu Öyle yumuşak dokunmuştu ki ay Denizin kalbi duruyordu Bu rüya hiç bitmesin diyordu Deniz tüm bakirliğini ay’a veriyordu Ve ay denizin oluyordu Birden sönüyordu ayın ışığı Çaresizce gidiyordu Sonra! Sonra! Deniz ağlıyordu Gitme biraz daha kal diye bağırıyordu Fakat ay duymuyordu Deniz; Bir kez daha yanılıyordu Hep sürdü bu gelgitler Bu çaresiz sevda Denizin canını yakan medcezirler Bu elveda ******** *********** ********* *********** *********** Bir şiir vardı o kadına hiç söyleyemediğim Ay ışığı şiiriydi o kadından gizlediğim Denize ışığımı vermekti özlediğim Ay’a benzemekti çaresizliğim......... |
Ay ışığı şiiriydi o kadından gizlediğim
Denize ışığımı vermekti özlediğim
Ay’a benzemekti çaresizliğim.........
GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM KUTLARIM