Yitik - 122
karadut deyince ellerin aklına ne gelir bilmem
ama ben karadutun tadını merak bile etmem sanki ağzıma alsam Ayşedudu’nun adı dokunmaya kalksam “ağzının tadı” kaçacakmış gibi ürperirim aklımda hep Ayşedudu’nun iri gözleri o iri gözlerinin ışıltısı.. hani karası kara, ama asıl akı ak! apapbak ısırsam sanki o büyü bozulacak o cennet kokusu kaybolacak Ayşedudu’nun canı acıyacak, huzuru afiyeti kaçacak huzursuzum, mutsuzum Ayşedudum! . adını ansam onlu düşler kursam bir büyük günah işlemişim gibi belir bana.. dalından bir yaprak koparmışçasına açmadan soldurmuşum bir tomurcuğu bir çiçek örselemişim bir muhtaca yardım etmemişim anam susamış dağda, içi yanmışta gene de bozmamış orucunu her şey bir yana ömrünce bana dua canım acır, kendimi suçlarım.. bir kuşa yem atmamışım bir çiçeğe, bir fidana! bir susuza su vermemişim gibi darılmasın-kırılmasın incinmesin dilerim Ayşedudu.. Ayşedudum.. . |