Yitik - 123karadut! bende bahardır.. karadut; yağmurdan sonraki toprak kokusu.. ebemkuşağıdır. yeni yürüyen bebeğin ilk adımları yeniyetme çocukların şen çığlıkları yüreğimin ilk kıpırdanışları iki yaprak açan tohumun kıvancı açmaya meyletmiş tomurcuğun utancı karların eriyişi, derelerinçağıldayışı goncadan başını uzatışın acemi rengi.. okul yolu çocukları anasının dileğidir gözlerimi yumarım.. okula müfettiş gelir.. okulda Ayşedudu.. en güzeldir.. sıram, defterim, kitabım ve hediyesi karadut elimdedir.. karadut çocukluğum.. Ayşedudu.. karadutun kokusu karadutum.. Ayşedudu! Ayşedudum.. . kasabada orta mektepdeydim iki mektup aldım.. O’ndan, sevincim kursağımda kaldı ilki katlandıkça katlanmış bir defter sayfası.. bir kibrit kutusunun içinde belliydi “başka ellerin yazısı”.. onun okuması yazması olmadı ki bir kınalı saç teli eğri büğrü.. belki bir türkü yer yer silinmiş bir yazı “aşşamelleli çikin, beni isdediyoru gene beni ele gelin, beni yadellere yar etme” . ve belli belirsiz bi(r) dudak izi.. hayal-mayaldi belki de uydurdum ömrümce, öptüm durdum seni kimselere kıyamam.. kıyamadım.. kıyamadıım Ayşedudum Ayşeduduumm . |