Ebediyet MefkûresiKurutulmuş çiçekler var masamda, her bu dünyaya kanmak istediğimde, bakarım ve dokunurum yapraklarına, ufalanıp dökülürler, dünya gibi Unutmak istediğimde bu faniliğimi, koşarım kırlarda, alabildiğine uzaklara. Ve ayağım takılır, gençlik yolunda bile, düşerim, dünya gibi Beni huzursuzluk illetine düşüren gitmenin melankolisi değildir. Ayağımı dünyadan kesen, başka bir dünya, ebediyet mefkûresidir. Zeynep Zuhal Kılınç |