Usulca gözlerini yummuştu tanrı…
Oysa tanrı diye bir şey yoktu…
Ya da vardı diyelim…
O, yani tanrı, insanların olağanüstü güç sahibi ve hükmü her şeye geçen bir varlık ya da varlıklara verilmiş bir addan öte bir şey değildir ki, mitolojide sık sık geçtiği üzere yer tanrısı, gök tanrısı, savaş tanrısı, bereket tanrısı diye insan zihninde kurgulanmış, daha çok insanın güç yetiremediği durumlar için, her bir insanın ya da toplumu oluşturan kitlelerin, kendilerince korku, beklenti ve tapınma ihtiyaçlarını gidermek için sarıldıkları, tasavvur edilen olağanüstü varlıklara yakıştırılan tabiri caizse objelerdir…

Oysa insanın iç güdülerine baktığımız zaman muhakkak ki bir sorgulama ve ister istemez bir yaratıcıya sığınmaya dair zihninde sürekli olarak çatışan bir hal var. Bu hali, yanlış hatırlamıyorsam ateist bir kalecinin penaltı atışlarında ellerini havaya kaldırıp tanrıya dua ettiği sahnede ve bunun gibi bir çok sahnede görebiliriz. Diğer yandan, insan öfke ve kinle de hareket eden, hatta aceleci bir varlıktır ki, hayatta üstesinden gelemediği çok ağır durumlara karşı -mesela çok sevdiğini kaybeden, başına büyük bir kaza gelip sakat kalan birisi gibi- her şeyi tersyüz eden, inkar eden ve kendince affetmeyen olumlanamayan bir yapısı da vardır.

İnsan düşüncesi komplike bir yapıya sahiptir, yeryüzündeki sorgulamaya ve araştırmaya en yatkın varlık olarak insandan başka bir varlığı göremiyoruz. Lakin, insanın düşüncesinde yer alan ve içine yerleştirilen his ve duygulara baktığımız zaman, bu his ve düşüncelerin bir karşılığının olması gerektiğini, böyle bir karşılığın olmadığını ve bu his ve duyguların tesadüfi olduğunu söyleyebilmenin, ancak kör bir bakış açısı ve inat ile mümkün olabileceğini ilim ve bilimle iştigal eden her insan muhakkak ve mecburen kabul etmek zorundadır ki, dediğim gibi kabul etmeme durumu ancak, kısır bir fikre ve cehalete tekabül edebilir.

Nihayetinde insan, içindeki tanrı ve tanrıları hakikate eriştikçe muhakkak ki öldürmek zorunda kalacaktır. Çünkü tanrı diye ifadelendirdiğimiz şey, hiçbir şekilde bizi yaratan Rabbi yani Allah’ı ifade edemez. İnsan, yaratılışına, çevreye, kainata baktığı zaman sadece şunu görür; muazzam bir işleyişin her yerde hüküm sürdüğünü, mesela güneşin gören bir göz, tabiat ve tüm canlılar için yaratılmış olduğunu, yağmurların, yeryüzündeki tüm varlıkların yaşaması ve bitkilerin yine mükemmel bir şekilde kurgulanmış mideye has ve onu hayatta tutacak bir şekilde, hazmedilecek özelliklerde yaratıldığını ve bunun gibi sonsuz örneğin, ufacık bir bilgi kırıntısına sahip bir insan tarafından dahi -eğer inat ve kin yoksa- kabul edilmek mecburiyetinde kalınacağını görür… Ve nihayetinde tüm yaratılan her şeydeki insicam ve matematiğin dehşet verici intizamına gönülden boyun eğer insan… Çünkü, kainatın işleyişine baktığında, insanın kendi zulüm ve kötülüğü olmasa, ne açlıkların, ne savaşların ve ne de kuraklıkların olmayacağını bilir.

Ve sorgu devam eder…
Peki niye insanın içine kötülüğü koymuş Allah? Kötülüğü yarattığına göre Allah da kötü olmuş olmuyor mu?

Buna da, şairliğimizden kısa bir örnek versek, sanırım yeterli olur. Aşk mesela… Şairlerin gönül çağlayanlarını boşaltmak için bıkıp usanmadan kağıda döktükleri kan ağlamaları değil midir sizce de? Oysa bir insana aşık olmanın güzelliği nereden gelir? Saf, tertemiz duygularla sevdiği ve gerekirse canını vereceği maşuğuna, en ufak bir kötülüğü yakıştırabilir mi aşık… Onun aşkının yüceliği, sevdiğini incitmeme düsturundan, gerekirse sevdiği incinmesin diye gözüne dahi ömrünce gözükmemeyi dahi göze almasından gelmez mi? Oysa, diğer yanda aşık oldum deyip, bir iki haftada ayrılan, aşkına ihanet eden örneklere baktığımızda, gerçek aşkların sayısı öylesine azken, neden yine de tüm gerçek aşklar hep bu en azı yani temizliği, saflığı ve karşılıksızlığı yüceltir, en az için ömürlerini feda ederler…

İşte, sayın şairim, kötülükler asıl olsun diye yaratılmamıştır yüce Allah tarafından… Tam tersi, kötülüklerdir güzelliklerin kıymetlerini göklere çıkaran…

Yorumumun çok uzun olması nedeniyle affınıza sığınıyorum.
Şiir kaleminiz gerçekten mükemmel…
Ve şiirlerinizi okumaktan ayrı bir mutluluk duyuyorum…

Ve şiirlere dökülen tüm duyguların muhakkak ki bir yansıması vardır… O yansıma da hep iyilik, hep güzellik ve hep aşk olsun diyorum, size saygılarımı sunuyorum.

Kenanfaik tarafından 5/31/2023 1:04:20 AM zamanında düzenlenmiştir.

Kenanfaik tarafından 5/31/2023 1:22:27 AM zamanında düzenlenmiştir.