GÜLMEYİ Mİ UNUTTUK NE
Yaşamak için doğmamıştık sanki
Direnmekti tek amacımız Yedisinde kurusa da tenimiz Teneye oturmadan kuruyan başak gibi Günebakan gibi ışığa ayna tutardık gün yanığı yüzlerimizi Yedisinde söğüt dalı gibi bükülse de bedenimiz Kafa tutardık ulu çınar gövdesi, dalına Babucumuzdan fazlaca gıymet verirdik atın nalına Düşümüz yaz bahardı, tenimiz zemheri ayazı Bıyığımız terlemeden ak düşerdi saçlarımıza Ağıt yakmazdık bakıp hallarımıza Gün batımı batar, her sabah yeniden doğardık Ekmeği ekmeğe katık eder dürerdik Gülüşlerimiz gıdasıydı bedenimizin İbrahim ŞAHİN |