diyorum ki,
insan kanatları kırıldığında uçmaya değil
sevmeye küsüyor

işte bu yüzden kırmadan; dökmeden


"sevelim sevilelim
dünya kimseye kalmaz".. (Yunus Emre )

" sevmek bütün dillerde en uzun kelime
o yüzden sonsuzluğu kucaklar gerçek sevenler
gelincik tarlası kızıllığında
papatya masumiyeti kutsallığında
gökyüzü mavisi derinliğinde"











...

elleri kırış kırış olan dek yanında kalan
ve son nefesinde bile ona can katmaya çalışan biri olmalı
eveettt
eveettt biri olmalı insanın hayatında
ekmek gibi
su gibi
nefes gibi
vazgeçilmez biri...



bir sevdiği olmalı insanın
sabahın kıbleye davet eden saatlerinde
ellerinde sadakât çiçekleri
gözlerinde ab-ı hayat yağmurları
dudaklarında en bâkir cümleler
çıkıp gelmeli öylece...



kalbinin duvağını
ruhunun el değmemiş çeyizini
"seni seviyorum"la açmalı
kına kokan avuçiçlerine
hatta alnına ebediyeti mühürlemeli...



mesela
sen zıplamalısın sevinçten
kahkâha yaşları esir almalı gamzelerini
saçların delice onun parmaklarına takılmalı
ellerin kutup ayazından kurtulmalı
başın mutluluktan dönmeli
tek cezan sevmek olmalı ki
onun yüreğine sürgün edilmelisin öylece...



bir sevdiği olmalı insanın
anne sütü kadar helâl
baba sevgisi kadar asil
dürüstlük abidesi



bir sevdiği olmalı insanın
yüreğinde gururla taşıdıği
oruca niyetlenir gibi sevdiği
sadakât timsâli
sonsuz aşk emsâli




ahh işte!
bir sevdiği olmalı insanın
korkmadan başını yaslayacağı
yosun tutan ağrılarını sustaracağı
birikte şımaracağı
birlikte ağlayacağı
omuzunda huzur
yanında güven duyacağı
adam gibi
babam gibi biri...










nagihan