SeN uYuRKeN BeNŞiirin hikayesini görmek için tıklayın "HeRŞeY SeNiNLe GüZeL "
*Çünkü seni düşündükçe kalbim huzurla doluyor * Sen uyurken ben Kuş seslerini dinleyerek uyandım sabaha Geceden kalma uykusuzluğuma sivrisinek ısırıkları eklendi Elma sirkesiyle yıkadım elimi yüzümü Gözlerimin menekşesine özlemin tuvalini boyadım Sensizlik doldurdum heybeme tıka basa Delicesine özlemek adına Şimdi dokunamadığın saçlarımı âsi rüzgârın nefesiyle taradım Sen uyurken ben İyot kokusunu çektim genzime Martılarla sözleştik senin göğsüne ölümsüzlük doldurmak için Ördeklerle paylaştım son ekmek kırıntılarını Ceviz ağaçlarının gölgesinde boy verdi yalnızlığım Bir türkü olup uzandı Rhein’ın yamacından sesin Gökkuşağı sevincinde gülüşler kondurdum avuç içlerine Sen uyurken ben Sen çok yaşa diye dualar iliştirdim gök kubbeye Kiraz ağaçlarına nazar boncukları astım Dut sirkeledim anıları doyurmak için Babadan yadigâr gaz lambasının ışığında saklambaç oynadı çocukluğum Bir göz odalı evde annemin dizlerinin dibinde cenneti kucakladı ruhum Kapının girişindeki hanımeli karşıladı kollarını açarak Dünyayı senin göğünden kucakladım Sen uyurken ben Anons ettirdim adını dağların yamacından Kekik kokuları sardı dört bir yanımı Anne sesli bir ceylan okşadı başımı Ellerimle besledim kurdu, kuşu Ansızın bir yazgıyı içeren sadakât raporu hazırladı parmak uçlarım Lavanta tarlalarında buluştu öksüz kalplerimiz Sen uyurken ben Çöl sıcağında üşüdüm Karın altında kavruldum Ayak tabanlarım şişene Kim olduğumu unutana dek yürüdüm Yürüdüm Sen uyurken ben Bohçasını toplamaya hazırlanan yıldızlardan yorgan yaptım Örttüm sensizliğin üzerine Delice üşüdüm Üşüdüm Dolunayla dertleştim bir kan bağı oluştu aramızda Ellerimi bir uzatsam canını verecek gibiydin Sen uyurken ben Pencere kenarındaki orkidelere ninni söyledim Topraklarını suladım Havuzumdaki balıkları besledim Çamaşırları bahçedeki ipe astım Taze ekmek Biraz da ıspanak aldım Bankaya gittim borçları yatırdım Yaşlı Alman komşumuzun hatırını sordum Bahçe yolunu süpürdüm Çöpü dışarıya çıkardım Sen uyurken ben Yetim ve öksüz bir şiir yazdım Büssürü umut dokudum her cümlesine yürek tezgâhında Her harfine nakış nakış işledim mutluluğu Sen uyurken ben Bütün evrene sevgi yağmurları yağdırdım Gezegenlere mutluluk tohumları ektim Sırf sen de nasiplen diye Sen uyurken ben Saçlarının beyazından öptüm Kalbinin acılarını seve seve ovdum Şiirlerini birkaç kez okudum Resimlerine hasretle dokundum Ve sen uyurken ben Hoş geldin bembeyaz sayfam diyerek Huzurun kollarına kendimi hiç düşünmeden bıraktım... nagihan 16/07/2019 |
bıraktı mısralar
günün değil günlerin şiiri olmalı bu şiir
susmasın şiir yüreğiniz şair...