AFEDERSİN
AFEDERSİN
Bıçak sırtı gibi gidişlerin ve geri dönmenin bile keskin olduğunu bilirim sevgili medcezir meselesi gelgitler hayat gibi yaşam gibi tıpkı iki ucu keskin bir bıçak ne zaman bir söz söylesem acaba der sözcükler boğazımda dizilir kalır hep bir acaba acaba ne desem ki yanlış anlaşılmasam ve sonra içime susar iki büklüm olur sessizliğin koynunda kıvrılır kalırım sus dilim sus bilmez misin doğruyu söyleyenin dokuz köyden kovulduğunu ama nafile kesilir soluğum ve sonra gözpınarlarımdan iki damla düşer avuçlarıma inan sevdiğim inan kor olsa bile içimde her kıvılcım şebnemden payını alır köz bile sırıl sıklam ıslanır aldanmayasın gördüğün buzdağına yanıp da kül olanın kaybettiklerini dikkate alırsan inan ardından bakakalırsın bil isterim içimde hesabı ödenmemiş kaç nefes var soluyamadığım kaç ızdırap kaç hüzün kaç gözyaşı bilmediğin şimdi herşeyi yok say kurşun gibi boğazıma dizilen tümceleri dinle ve dön böylesi bir sevdadan kendine pay çıkar sahi biz susmadan evvel lafa nerden başlıyorduk ben; balım mı diyordum sen; canımcın mı diyordun konuşmaya söylesene tufandan önce biz sonsuz bir sevgiden bahsediyor muyduk geceler sıfır dördü buluncaya kadar dudağın dudağımda aşk masalları anlatıyor muyduk afedersin çok özledim de senden sadece bunu duymak istedim Efkan ÖTGÜN |
sen; canımcın mı diyordun konuşmaya...
Çok güzeldi be şair...