İNSAN HER YAŞIN ACEMİSİYMİŞYaşadıklarım ebruli bir saman kağıdında Bir bir özenle biriktiriyorum "Dikkat kırılır " yazıyorum üzerine Kimini tuzlu gözyaşına batırdım Kimini gülümsemelerime sardım Kimini kahkahalarıma kök saldım Canımı sarmaladım toprağa sakladım Tecrübe denen vurulmalarla yaşlar aldım Yaş/lan/madım Her yıl çınar ağacına biraz daha yaklaştım Çok şey öğrendim di’li geçmiş zamanlarda Ayakkabı numaram özgüvendi artık Yıkılmazdım Kanmazdım Sandım Kabul ediyorum çok pis yanıldım İnsan her yaşının ACEMİSİYMİŞ An(la)dım... Kafama birsey takıldı Yaşadıklarım rengarenkti de Anılarım tozlandığı için mi siyah /beyazdı Siyah/beyaz olduğu için mi tozlandı Geçmişin güzel kalması için rengini mi kaybetmesi lazımdı ? ... 23 mart 2o23 Gümüş |
Konuyu çok güzel şiirleştirmişsiniz.
Kutlarım.
Sevgiler, esenlikler.