ah sevgili dalinya inan kafam çok karıştı şimdi

neresinden başlasam anlatmaya, ya da sussam mı acep?

akrep çarpı akrep kaç eder diye sormuşsun hani

önyargılardan ve sallanan masa sohbetlerinden dem vurmuşsun bir de!

insan kendini buluyor kaçınılmaz olarak, kaçamıyor kendi gerçeklerinden ne tuhaf!

yazdıklarını hem gayet iyi anladım, idrak ettim, bazı yerlerinde de takıldım açıkcası

ama sormuyorum ne demek istediğini, her şair biraz saklı kalmak ve anlaşılmaz olmak istemez mi?

yazdıysan vardır bir hikmeti, ki hikmetinden sual olunmaz anlatılan sahici gerçeklerin

şimdi sadece aklımda şu soru var, canın mı yandı, canımı yandı, canı mı yanmalı birilerinin?

inanmak bir erdem, ama iğnenin acısını bilmeyen ne bilir, haklısın! samimiyet tohumlarının yeşerebileceğini güvenirken..


uzun sözün kısası olmazmış, ben susayım, manidar şiirin konuşsun sevgili, çok sevgili arkadaşım


eyvallah!

kutlarım kalemi...saygıyla

/Çocuksu bi sevincin ilk pati izlerni o gün gördüm; kimse bilmez/

Şiir sanki bir iç dökme gibi, bana öyle geldi. Zaten insan yaşadıklarını ve etkilendiklerini yazmaz mı.

Tebrikler şair.....saygı ve sevgimle.

saatlerdir soruyorum kendime
bu gece niye uyuyamıyorum
neyi görmeyi umuyorum/kimi bekliyorum diye...

iyi ki tutmamış uyku...ve şiirinizi okumuşum

bir anlık kara parçası...imgelerin içimi ısıttı

bakma öyle ikimizin de ilki bu:)...tebrikler...