Ağır bi ezginin ritimlerinde flulaşırken
Gözlerimi kapattım hep
Ritimlerde bi deli gibi salladım kendimi
Kırbaçlandı camdaki başın içindeki imgeler
Uzun zaman oldu acılardan kaçalı
Uğramıyorum yanına;
Örselendim kırılmışlıklarımda
Ağla diyen kalbime yalan derken
Akmayı bekleyen gözyaşlarımdan sakındım gözlerimi
Boğzıma tıkadım yumruk gibi
Oflamalarda buldum sakladığım gerçeği
Meher Marşı gibi iki ileri bi geri


Ağlayarak acıyı sindirmek acizlik miydi

_En çok ağlarken yaktılar beni ,
Yüreğimin gözlerimle inatlaştığını bilmeden,

bilesin...




Ömrümün gamzelerini doldururken gülüşlerin
Coştu ritimler
Netleşti imgelerim,
Kırılmışlıklarım karton bi kutuda,
Gıcırdayan tavan arasına yolculuk yaparken;
Mehter Marşı’nın adımlarını değiştirdim..
Gerçekler yaktı yalanların kökünü ejderha ateşiyle
Ansızın arkadan sarılıverdin,
İçimde ölüm orucu tutan kelebeğe
Sen munzurluklar peşindeyken,
Gözbebeğimin içine oturdu gamzelerin




Kıyamete kadar vaktin vardı sevdiğim

_Erken gelişine sussamda,
Kelimelerimi yutsa da salyangozdan alıp gözlerin,
En güzel kelimelerim sustuklarımdır,

bilesin...




Zordu *yeniden başlamak*
*var* olabilmek tamamlanarak
Kul ‘dum,
Sıkışmıştım kırılmışlıklarıma
Akıldışı ve bilinçdışı bi eylemle ıslak bi asfaltta ayak seslerinle geldin bana.





Kanı çekilmiş mor ellerim ısındı

_Kırmızıdan maviyi ayırarak yok ederken depresifliği,
Gökkuşağından daha güzeldi renklerin, söylemedim,
Kulağına fısıldadım hep sen uyurken,

bilesin ..








19.o6.2o11

gümüş