Özlerdi istanbulu bizim çocukluğumuz
Filmlerde seyrettiğimiz kadarıyla tanıdık
Birkaç masaldan ibaretti herşey
Bastığımız kaldırım taşları inlerdi
Sivri burun,yumurta topuk
Çarşamba ayakkası altında

Fakirdi,ama mutluydu herkes
Sağcısı,solcusu vardı
Her gelen hesap soracaktı
Vurguncudan,tefeciden
Bu uğurda girmediysen kavgaya
Adam sayılmazdın
Ne mahallende ne okulda

Aç kalıp,kalitelisini içmekti cigaranın
Sevdalanmak ayıptı
Vakit yoktu anasını satayım
Mahallenin kızlarını korumak
Racondandı

Kollarımız gergin,yüreğimiz büyüktü…
Zamanlar geçtikçe,her şeyi unuttuk
Yüreğimizde ki o duyguları küçülttük
Bu kirli dünyada içinde
Gözümüzde biz istanbulu büyüttük

Kimimiz yok olup gitti
Ve anladık ki
Biz biz istanbula ihanet etmişiz???
Şimdi bir gerçek var ki
Ne,bastığımız yeri titretecek gücümüz
Ne de yumurta topuklu ayakkabımız
Aldı istanbul bizden intikamını
YEŞİLIRMAK

HAYIRLI KANDİLLER