SerzenişŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Birisi var yıllardır görmediğim.
Sen benim emanetimdin kendime
ben de senin emanetindim. İnsanların dillerinde harcadıkları, uçurumlarda birbirimize sarılırdık. Sen benim dünyadaki limanımdın, ki senin ruhundan demir alırdım, boşluklarda dalga dalga yüzerken, sımsıcak ellerinden tutardım. Her şeyi unutmam gerekse de, bilirim, unutamayacağım bir şey var; kokundan süzülen ve mazide sürgün olan o gülüş, ve çaresizce büyüyen hasretim. Sana yine limanım ol demeyeceğim, gemiler yandı küle döndü. Yalnızca serzenişim kaldı miras, fakat ona kimse sahip çıkmıyor. Zeynep Zuhal Kılınç |