Bir eğreti tebessüm dudaklarında
Ellerinde isli puslu bir gece…

Kahır mektupları okunuyor
Gecenin her yarısı
Her gece yarısı zindan uykular sebepli sebepsiz
Kitaplara boğuluyor rüyalar
Ruhumuzun imlasında bir nokta bile değil ömür telaşı
Giden gidiyor ve kalanlar isteksiz
Bilmediği ormanlarda bir deli rüzgar
Denizler ortasından kopup gelen bir firar
Satır satır işliyor köstekli saat
Zehir zemberek
Adının geçtiği anlar siliniyor sayfalarda eyvah,
Bitiyor karanlık
Yeni bir sabaha meylediyor yalnızlık
Ay yürüyor içimden
Tenhalarda şairler kol geziyor
Pusuya yatmış hüzün artığı sözler
Ve cümle sevdalara adanmış cümleler
Kafiye olsun diye yazılmıyor çoğu terane
Kadim bir töredir bu
Ruhumuz virane…

Bir eğreti tebessüm dudaklarında
Ellerinde sarhoş mezesi bir gece…

Şarkılar söylüyor bir kadın
Ve yine kahır mektupları okunuyor
Sallanan yanında masaların
İzbe
Karanlık
Amonyak kokusu
Şarkılar söylüyor kadın
Ya da ağlıyor bilmiyoruz
Bilmiyoruz bir şeyler anlatıyor karanlığında gecenin
Ölüyor belki sebepli sebepsiz
Ya da gülüyor çığlık çığlığa
Ay yürüyor içimden
Gidenler gidiyor, kalanlar çaresiz
Bilmediği kitapların açılmamış yüzü
Şehirler ortasından çıkıp gelen bir sahipsiz intihar
Tek tek vuruyor köstekli saat
Tek tek
Zehir
Zemberek
Teninin geçtiği hülyalar siliniyor eyvah
Bitiyor karanlık
Kadim bir töredir bu
Ruhumuzda yalnızlık…

Bir eğreti tebessüm dudaklarında
Kal-ü beladan beri sesi kulaklarımda…