Ülkem darmadağın gönlüm perişan
Son nefeste DUÂ,dır arşa ulaşan
Yetim kaldı bebekler perişan
Ocaklar bir bir sönmüş ülkemde

Ölüm kokusudur üstümüze bulaşan
Acı haber derler tezdir ulaşan
Bir kara gece üstümüzde dolaşan
Kardeşlik feneri sönmüş ülkemde

Minicik yürekler toprak altında
Annelerin yüreği yasta figanda
Ecel açtı kapıyı deprem adında
Yüreğin vicdanı bitmiş ülkemde

Bir yudum su geçmez imiş boğazdan
Nice canlar koptu namaz niyazdan
Utanır mı insan yaşadığı candan
Şimdi hep gece kapkaranlık ülkemde

Ülkemin doğusunu ölümler sarmış
Güneş doğmadan gün geceye akmış
Dost düşman hep birbirine karışmış
Kardeş kardeşe hain olmuş ülkemde

Sokulup ağlasam şöyle katıla katıla
Öylesine değil de ölesiye hakkıyla
Son nefeste secde değse alına
Selâ,sız gidilirmiş meğer ülkemde