CAN YOKUŞUAtların kaldırdığı rüzgârla Çamura dönüşen yağmur suyunda Küçük kollarını arıyor Toz tutan kirpiklerinde şaşkınlık Dört nala koşan nal seslerine cılız narası karışıyordu Islak ağaç kütüğü hayran hâlde Çıt çıkarmadan görüntüyü resmede dursun Heyecandan kızaran benekleriyle Hiçbir şeyi düşünmeden Güle oynaya gövdesini tekrar çamura bıraktı Geçen yüzlerce gün, yüzlerce zaman Ayaklarımın dibi dolu mezarlık İnleyen hüzünler aniden başkaldırıyor Kirli yüzlü lüleli küçük kız mekânın yıldızı En güzel varlık! İnsan eli değmemiş melek emsali Aksettirdiği güzelliğine nasıl erişebilirim? Ey benim canım! Şimdi, sorguya çekilme sırası sende Yokuşlarda rüzgârlarla karşılaşmaksızın Ne zaman kendinle mest oldun Sonu gelmeyen kaygılı konuşmaları Somurtkanlıkları al git! Yüreğin çarptığı sürece Bu âlem göğsünde sevgi büyütüyor. Ümmühan YILDIZ |
Bu âlem göğsünde sevgi büyütüyor."
Müthiş final.
Su gibi berrak, halis şiir.
Tebrikler candan.
Sevgimle.