Nergis’in KokusuSoğuk iliklerimde titretirken gönül telimi Bir gül goncası açardı baharlarında senin Ben üşürdüm ve büyütürdüm yalnızlığımı Sen ise gülerdin ve çiçeklere koşardın Geceler ki, göğsüme ayazı vururdu Perçemimden tutup sabaha savururdu Yüzümdeki yaşlar kupkuru bir çöle, İçimdeki yağmurlar sele dönerdi Özendiğim baharlarından bir çiçek versen Nergis’in kokusunu avuçlarıma sersen Ve bana öğretsen, yeniden yeniden İnanmayı öğretsen… Zeynep Zuhal Kılınç |
Emeğine yüreğine sağlık
___________________________Selamlar