Serüveni bitti ,kitabın!...
Virgüller ,kırmızı kadife pencereyi bıraktı!.
Sağır ,
bir o kadar dilsiz kentler alfabesinde o...
tıpkı acılarımıza benzettiğimiz durakta bekliyordu...
kana karışan zehrin intikamını soluyordu...
çekip gitmeliydi ruhlar kirliydi ,
azat edilemeyecek kadar.

beyninin içinde tasarlanmış insan rolleri ...
dışı et ,dışı kemik...
içi ziyan.
Hayatı hafife alanlardandı ,
sonra hayatsız kalanlardan...
hiç düş görmedi belki ,
göremedi!...
gözlerini bürüdüğünde hırsın ve paranın tanrısı.
Koşuyordu sadece...
arkasına bakmadan ,düşmeden kalkmadan...
kanayan ,kırılan ,harcanan tek bir gülüşü yoktu ,
gülmüyorduki o...
gülme yetisini kaybetmiş ,
bir insana benziyordu.

işaret parmağına hiç takmadı...
baharı çiçeği ,dalı...
işaret parmağında o yırtıcı kışla yaşadı ,
yaşadığını sandı!.
Oysa ona ışığı kokla !...diye seslenmiştim. boğmadan önce yüreğimi.

evlerin ışıkları ,
sonra sokak lambalarının ,
sonra yıldızların...
ışıklar ,gece ölmeden satır aralarında güzeldir!.
oysa adı neydi mutluluğun zormuydu ulaşılmazmı...
hiç bir sorumun cevabını öğrenemedim!!...
ya bilmiyordu
yada cevaplarıda tükenmişti
onunla aynı gövdenin içinde ...
konuşmuyordu!...
o, geçmişime tanıdık ,
bana ise sadece bir yabancıydı!.