Gölgeler biriktirmeyi erteledim.
Büyüdüm!
Gölgemin ayakkabılarına sığmadı ayaklarım...
Sığdı büyümek ...
Molası olmayan uzun bir sukunet attım sokağa ,
sokak dağıldı.

Güze gelenleri ağırladım ,
güzden geçenleri uğurladım ikindide.
Sesime tonlarca kırlangıç ağırlığı çöktü ,
bir kanadım öldü sanırım.
Sırf kokuna çağrılmış tüm cümlelerin ,
sensiz harflerini kovdum şehirden.
Kaldırımlara sürünen paçalarını sıvayıp gitti ,
lal adamlar...
Kadınlar ve çocuklar kaldı sokakta ,
sukunet dağıldı.

İlk satırı terk edilmişlikle başlayan trenler kuruldu ,
yüzüme en yakın sayfada.
İsyan alabildiğine loştu..
Işıkları yanmayan bir şiirden seslenmek zor oldu...
gittiler!.
Dağınık kalan yüreğimi süpürdüm...
Rüzğara karşı sandalye atıp ,
hava soğuyana kadar oturdum içimde bir yerde.
Aralıksız ,kıvrak uğultular...
Seslerin icat edilmediği bi çağdan yaklaşıyordu istasyona ,
kulaklarımı yonttu.
Uğultularımla ,
kirli bir doğruya yürüyordum...
Artık Annemde yoktu dilimin ucunda ,
ismini alıp gitmişti...
çağıramadım!

Sitem,
avuçlarımda dolanan beyaz yumak ,
dolandıkça grileşen.
kir tuttu avuçlarım...
Cümlelerinde grileştiği bir satırda ,
Çattım kaşlarımı ,
döktüm yüzümü.
Tuttum yakasından yelkovanın,
eğildim kulağına dedimki...

Neyse ,
özel mevzu...
aramızda!!.