1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
737
Okunma
bu tükenmiş sayhalar sararken solgun göğü
tablolardan yansıyan renkler vişne çürüğü
derin bir sessizliği dinleyen odalarda
bir damla gözyaşına asılı vedalarda
tabiatın hatrına seyrettiğim mavilik
saplanan mermilerle yüreğim delik deşik
görmekti ulvilikte sonbaharın dansını
şimdi tutuyor kimler vadilerin yasını
sanki hayaletlerin kahkaha attığı dem
korkuyla yaşamaksa ölümden kaçmak madem
bir kar aydınlığında beyaza bürünmüş gök
çam ağacı kestane hüzünlü yapraklar dök
bu bozgun saatlerden denize kadar koşmak
dalgınlığın romanı bir anlamsa yaşamak
bu utancı taşımak yeryüzü cennetinde
unutmuş kuşlar göçü hayatın minnetinde
nedim demirbaş
17 kasım salı 2020
5.0
100% (2)
Cevap Yaz