Yine de yeşerir düşler…Ruhumun üzerine örttüğüm bu şiirlerim, uzak ufuklardan bana kalan son ümittir. Yorgun dizlerimin bir dermanıdır, kim bilir, şu gariban hayatın teselli güvercinidir… Parmak uçlarımda titreyen kelimeler, İyiki oradalar dudağımda değiller. Serzenişten bunalan mürekkep damlaları Kalbimden akıyorlar gözlerimden değil. Bu dağınık saçlarımın sebebi, Körpe bir çocuğun rüzgâra selamıdır; Belki annemin masum kaygısı, Belki de babamın sevincidir. Korktuğun günlerin bağrından geçiyorum Tam kalbinin ortasındayım endişelerimin. Saçlarım gibi kalbim de dağınık zaman zaman, ve ümitlerim de, ama yine de yeşerir düşler… Zeynep Zuhal Kılınç |