Şayet sorar ise dostlar yarenler,
Yüzünden bin parça düşüyor dersin.
Düzeni kalmamış dünya üstünde,
O bile kendine şaşıyor dersin.

Bırakmış kendini kopmuş hayattan.
Nâçar düşmüş garip, o son murattan.
Kılıçtan keskinmiş, zormuş sırattan.
Bir serap peşinde koşuyor dersin.

Çözmüyor dilini maziye dair.
Boş sözler ediyor, susar vesair.
Son birkaç atımlık kalbinden hayır,
Gelmez işte boşa taşıyor dersin.

Bir sitem mektubu şimdi ellerde.
Şiir şiir gezer olmuş dillerde.
Bazen hoş bir sada olur tellerde,
Bazen de çizmeyi aşıyor dersin.

Her satırı ayrı gamdan dem vurur.
Acılara mısra mısra gem vurur.
Hem acır kendine ağlar, hem vurur.
Yarasını her gün kaşıyor dersin.

Mesut’um velhasıl uzatma sözü.
Dağlı de yüreği, yoldaymış gözü.
Tüketmiş ömrünü, kaybetmiş özü.
Kendinden bihaber yaşıyor dersin.

Mesut ALTUNKAYNAK