ŞİZOFRENLİĞİN EŞİĞİNDE...
Gidişin sessizliğin kalbidir
... İçerimde güm güm atan Ellerimi titreten beni eriten Delirten şiirlerim Bir martı çığlığıdır şimdi içime kıymık kıymık batan Boşlukta çın çın çınlayan Beni can evimden Gözlerimden Gözyaşlarımdan yakalayan Sen gidince Kılı kırk yardım sonra kırka böldüm Ömrümü böldüm senin için Bir anlık uykuyu böler gibi Oysa dilim varmadı bir zaman Sensizliğin beni delirttiğini söylemeye Şimdi içerimi kanata kanata söylüyorum Öldüğünü bilmenin Ölümden beter olduğunu Artık buhranlardayım Saatlerce ufuk çizgisindeyim Şizofrenliğin eşiğinde hayırsız düşler yerine Rüyalarıma birde sen girde söyle Hangisine üzüleyim Adres belirtmeden gidişine mi Yoksa ölümüne sevmeyi taahhüt edişinemi. Muhammed Mehmet Gül |
kutlarım!!...