Ne bileyim bir gün anlarsın diyor şair ,herşeyin bir nedeni olduğunu…

Ve belirsizlik öldürüyor huzuru, koskoca bir yokluk işgal ediyor soluğunu…

Görmüyor ,duymuyor etrafında’ki dostların.
Yokluklar yaşıyorsun dost gülücüklü varlıkların içerisin’de yokluklar …

Kahır saatleri içerisin’de zaman stabil bir hale bürünerek ,damla damla emiyor kanını!

Ruhun tırnak ucundan çekilirken , musalla taşına uzatıyor dost gülücüklü insanlar gövdeni…

Birazdan bir namaz kılınacak, kimliksiz adın anılacak ,tanıdık üç beş kişiden helallik alınıp, az yaşlı gözlerle son yolculuğuna uğurlanırken o dönüşü olmayan son yola çıkılacak işte…

Okunan artık son selan’dır, alınan son selamın’dır…

Bir daha aldanmayacak ,aldatılmak olmayacak ,vuramayacaklar artık kafeste kuş’unu…

Son’un son’unda bir tek sen olacaksın.

Aydınlık karanlığa yol açıp, yoldaşın olurken, sen istemediğin ölümü çoktan tadmış oluğundan ,ruhuna sımsıkı sarılıp uyuyacaksın…
Merhaba Sonum.

Yunus Yaşar
16/08/2022