BEN O KİTAPSIZI ÇOK SEVDİM

Dünyanın bir ucuna gittim, kabul ettim.
Hayatımdaki her şeyden vazgeçtim...
Neden?
Ben o kitapsızı çok sevdim...

Mesafelerin çözüm olmadığı bir yolda, çözümsüzlüklere dolandım...
Çözüm her an benim boynumda!
Ben o kitapsızı çok sevdim...

Sarıydı saçları ,bambaşkaydı gözleri ,dudaklarının kemàli çoktu...
Dinlenilmemiş bir türküydü...

Okyanus, derya ,deniz aştım ...
Kendimden up uzak uzaklaştım,gözlerine durdum baktım...
Ben, ben o kitapsızı çok sevdim...

Güvendiğim limandı, sığındım koydu...
Seraptı, vahaydı benim için...
Anladım vahaydı durdum, baktım...
Ben o kitapsızı çok sevdim...

Gücümdü, kuvvetim, arş-ı alemim ...
Yere düştüm cenazemdi ,mezarımdı ...
Ben o kitapsızı çok sevdim...

Bıraktım, kaçtım, kovaladım...
Aradıma bakmadım...
Var olan tüm kuvvetimdi ...
Kaçtım kovalanırcasına, gittim bildiğin en uzaklara...
Tükendim...
Olmayan bir seraptı...
Ben o kitapsızı çok sevdim...

Bıraktım bütün duygularımı...
Öldürdüm mezarın taşını...
Bir gün olsun gözyaşımı görmedi, sersefil etti, bırakıp gitti ...
Ben o kitapsızı çok sevdim...

Sözümden Dönmez idim, Mert idim...
O Merdi yolda bırakıp gitti...
Neden? ...
Neden ben o kitapsızı çok sevdim?

Her ahımda ciğerim dağım ,dağım dağlanır.
Ciğerparem ufak, ufak parçalanır, sözüm sadece bir pencerede aralanır...
Ben o kitapsızı çok sevdim...

O kadar yol, o kadar deniz, o kadar umman aştım...
Bir o kitapsıza kavuşamadım.
Kavuştuğumu sandığım anda yarı yolda bırakıldım...
Gecem gündüze karıştı...
Gündüzler arşa yol aldı, ardından ufuk kapısı açıldı...
Cesetim yarı yolda kaldı...
Ben o kitapsızı çok sevdim...

Sevdim Ulan! günahıyla sevdim...

01/10/2022
00:25
Yunus Yaşaroğlu