Artık gitmek yok Fuat abi.
Üzerinde onca yıl topladığın ne varsa,
hepsini buraya bırak.
Ümidin kalmasın,
burası o son durak.

Bu son fasıl bak!
Elindeki kadehi masaya bırak,
son sigarayı yak,
derinden bi duman ciğerine kat.

Bak abi!
saat üç buçuk,
masanın üzerine hesabı bırak,
kalmasın kimse de hak.

Bu saatte ne dolmuş, ne otobüs olmaz,
sen iyisi bir taksi bak.
Gidiyoruz, dönülmez akşamın ufkuna,
bir kuble şarkı bırak.

Ney bitti mi?
Müzik kesildi bak.

Önce ceketinin içinden Müjgan’ın resmini çıkart,
kaybettiği yıllarına bir öpücük bırak.
Yüreğinde ne varsa dök köşeye.
Sıkışan sen değil miydin daha dün dört köşeye?

Köşeyi bırak köşeye,
ne varsa içinde geçmişe dönüp,
bir yaşlı gözlerle bak.

Gideceğiz birazdan…
Giyelim artık giyemediğimiz bembeyaz bir frak.
Düğün mü olacak,
ayrılıklar mı kavuşacak?

Hasretinin dağları,
tek bir kurşunla gör bak nasıl yıkılacak.
Bırak abi son defa gözyaşlarını bırak.
Seni görmek istemeyen gözlerde
kendini görmek istemeyi bırak.

Kaz şimdi anıları kazma kürek.
İçinden zâtihi çok azı aklına gelecek.
Unutmazsın,

Müjgan’ın zaten altı da, üstü de çizilecek.
Fuat abi bugün son kez üzülecek.

Yarını unut, dünü bırak…
Zaten birkaç gün sonra, ha kıyamet kopacak, ha ortalık karışacak.
Bırak bu işleri, düşünme sen, dünya kime kalacak?

Valideni erken bıraktın toprağa,
babanı tanımadın ki hiç.
Mahallede çocuklar, herkes sana dedi ‘’piç’’.
Yetkinliğini dile getirdin mi hiç?

Bırak abi, tiyatronun son perdesini,
güzel olmayan bir filmin son sahnesini.
Bırak ‘’düzelecek’’ dediğin,
düzelmemeye yemin etmiş insan kisvesini, vakit geçti, gidelim biz.

Ay’a veda et, ayın müptezeli.
Güneşe ne luzum var sende,
senin ümidin kalmadı,
bak sıra bizde…

Az lafladık deme, artık gidelim biz.
Giderken müsaade isteme,
bu gece, müsaade seninle,
Fuat abi, müsaade seninle.


Yaşaroğlu