Kıymetlimiz kalemimin ustası şahsı muhterem hocam Serpil Çavuşoğlu Hanım efendinin gölgesini üzerimizde hissettiğim günlerde ona atfen kaleme alınan bir şiir.
İyi ki varsın dediğim ve görüsüne hissine müptela olduğum ustam kalemin ve divanım daim olsun…

Birkaç sevdaya sürgündür bu can.
Camlara adını yazmakta zorlanıyorum artık, gelmeyeceksin onu da biliyorum.

Bildiğim bir şiir var seni düşününce okuyorum.
Sonra, nedenlerini bildiğim için uzun uzun susuyorum.

Ustam "uzunca susmak ömür den götürüyor" diyordu.

Ben ustama "ben ona susmasan yaşayamam" diyemedim ki.

Ustam "hey çocuk, büyüdükçe daha çok susuyor adam" dedi.

Alfabe kayıp oluyordu. Karanlık sokağın dik yokşunun yarısında aklımdaki cümlelerin nefesi kesiliyordu.
Yaşam mevzusu akıldan kayboluyordu. Tıpkı seni düşünürken kaybolan aklım gibi.

Ustam "ona git çocuk" dedi, adam
"sevmek durmayı sevmez" dedi.

Ustam, oysa ki ben hiç durmadan sevdim. Kelimeler aklını sevgim ile ittirdi.
Tek bir sesle söyleyemem ben ustam, söyleyemem ki, söyleyemem ki..
Yunus Yaşar
11.08.2022