ZERYA (Buka Barane)Zerya… Yalçın dağlara sığınmış tükenen kadın, Yoksulluğun eşiğinde rastladım gözlerine, Avuntusu yok sensiz geçen yılların, Zerya… Sararmış yapraklar arasında biten ağıt çiçeği, Tut elimden; çıkar şu yorgun bedenimi n’olur, Gökyüzünün dağlarla buluştuğu gözlerinden. Zerya… Yağmur yağar, yürüdüğün sokaklara inceden, Kaçar gibi çocukluğum, yarım kalmış penceremde, Akşam olunca; ya sen bende, ya da ben sende. Gamzelerin hasrete döşek sermiş mehtap şimdilerde, Kadir ERCİK |
Emeğinize sağlık.
Not: Şiirin adını araştırırken Buka Barane dinlerken buldum kendimi....
HERFE tarafından 8/4/2022 8:03:39 PM zamanında düzenlenmiştir.