ZEMHERİBirkaç satır yazacak mecal de kalmadı elde, Kalmadı umutlarım, güneşin doğduğu yerde, Akşam nerde bitiyor, yaşam perdesi nerde, Bir haykırış; kitabın sonu, bir ak teldir serde. Yaklaşıyor sanki geçmişten gelen bir zemheri, Uzaklığın öyküsünde, sanki bir tren sessizliği, Tüm bunlar; tükenişi, aldanışı anlatmak içindi, Yağmur sonrası şehirde, çığlıkların sessizliğiydi. İçimde söndükçe yeniden tüten bir bukle hatıra, Gözlerin serinlettiği çukurların en derininden, Yükseklerde okunur sala, kumrular geçer tez elden, Evlere çekilir çocuklar, kar yağar sokaklara inceden, Kadir ERCİK |