YAŞIYORUM EMME
Yaşıyorum emme
Ağzımın tadı tuzu yok Ağzım damağım var emme Ağzımda damağımda dişim yok Dağda davarım yok Bağda havarım Nefes almaya dermanım var emme Yürümeye dermanım yok Adımı ananın haddi hesabı çok emme Kapıyı çalanım yok Yazacağım çokça şey var emme Yalanım yok Yalanla yattım uyandım emme Yalana karnım tok Doğruları bilen var emme Kalemin hakkını veren yok Kefeni giyen çok emme Kefenin cebini bilen yok Haramı helali bilen çok emme Haramdan geri duran yok İbrahim ŞAHİN |
El ayak çeker de, kız kızan, oğul
İnsandan dönüşür eşyaya Nenem
Sonda değer verir Mevla'ya Nenem
İnsan en sonunda uyanır Hakka
Etrafında payandalar azalır
Yalnız geldiğin yolculuk bu ya
Yalnız ve yorgun dönersin sen O'na
Neredeyse ben de, "işin doğası bu" diyeceğim.
Fakat değil, değil.
Gönülleri hoş tutulmalı.
Ölçülü, dikkatli ve ilgili olmalıyız,
Onlar biziz aslında.
Çok saygımla Şairim.