Boş bir sayfa
Boş bir sayfadır bütün bebekler
sonra alır onun üzerine yazıp çizer büyükler yeniden bomboş bir zihinle yaşayabilmek tüm istediğim karalamaların hepsini silebilmek... Tertemiz kalplerini ise bulamasınlar pırıl pırıl ruhlarına ambargo uygulamasınlar küçücük saf beyinleriyle oynamasınlar tek dileğim yeniden arınarak temizlenebilmek... Yüzlerce hayatın bedbaht öyküsünü anneler babalar nineler dedeler örüntüsünü onlarca travmanın mahfeden görüntüsünü tek umudum hafızalardan sonsuza dek yok edebilmek... Yalnızlık korkusuyla sarıldığımız boa yılanlarını dost gibi gözüken çıyanları önce sever görünüp cayanları tek temennim uzay boşluğuna ebediyen gönderebilmek... Kendi dertlerini damarımıza zerkedenleri gizliden gizliye düşmanlık güdenleri yalan iftira gıybet eziyet edenleri ihtiyacım bir an önce zihnimden tamamen azat edebilmek... O kirler ruhumuzdan akıp gitsinler artık bize ait olmayan dertler sahiplerine geri dönsünler artık kirletilen sayfalar temizlensinler artık tek beklentim gerçekten ve daima hiç bir şey düşünememek... Kaç hayat yaşadım sayamıyorum kaç başrol oyuncusunun dublörüydüm bilmiyorum nerelere savruldum kimlerce hırpalandım anlamıyorum tek emelim sonunda kendi merkezime dönebilmek... Gülhan Çeliktaş |
Bütün renkler kirlendi...
Beyazı yok etti,katran karası..
Her şeyin arkası flu renk ve sis perdesi.
Çok güzel,gönül sesi şiir.
Kutlarım emeğinizi,esenlik dilerim.