Senin benim için üzülmenin bana faydası yok diyorsun
sevgimin derecesini bilmiyorsun
sevmek fayda vermiyorsa değersiz midir
benim için üzülme sana kıyamam desen anlarım
derdinle dertleniyorsam bunun hiç anlamı yok mudur
ağlıyorsam günlerce merak ediyor seni düşünmeden duramıyorsam
hepsi çöp müdür...

Fayda sağlamayan duygular taşıyorsam
istemeden savunmaya geçiyorsam
kendimi anlatmaya çabalıyorsam
ben ben diyorsun biz diyemiyorsun diyerek
kendi ben ben benlerini bana yansıtıyorsan
sözlerinle kalbimi kanatıyorsan gözlerimi kan ağlatıyorsan
seni düşününce ağlıyorum demek sana yük müdür...

Ne sevgimi anlatabildim ne de saygımı
bozuveriyorsun bir anda algımı
sana vakfetsem bile gecemi gündüzümü tüm zamanımı
değersiz değersiz çok değersizim
fayda sağlamayan üzüntüyüm cisimsiz görüntüyüm kızmayan ütüyüm
ne yapayım da memnun olasın
şu zavallı gönlüm hiç mi mesut olmasın
içindeki acıları örtüyorsun üzerime
inan kendimi bildim bileli yüreğim lime lime...

Fayda madde içindir
insanlar için ise en mühimi iyi geçimdir
mutluluk da mutsuzluk da birer seçimdir
güldürebiliyorsan güldür diyorsun nasıl
hep acı ve keder dolu dilini kirinden pasından sen arıt asıl
beni görünce hatırlıyormuşsun kötü hatıraları
tetikliyormuşum besbelli seni kahreden her ayrıntıyı
özen gösterirsin üzmemek için saklarsın acılarını bazısından
benim suçum nedir neden ilk önce haberim oluyor hastalık ve kırgınlıklarından...

Dertleşirsin dinlerim seve seve
benim bir derdim olsa dersin ki git uzmanına danış bu olaydan bana ne
ben yardım al desem tepki verirsin
kendinde hata görmez karşındakini eleştirirsin
bir sevip bir döverek şaşırtarak lafı sözü dolaştırarak
düzleri yokuş kolayı zor yaparak
bazen bir volkan misali lav püskürterek bazen sel olup beni boğarak...

Her lafın sonunda çıkılan yol sensin
en çok saygıyı hak eden en kıymet verilen yine sensin
yaptığın iyilikleri her fırsatta söylersin
nefret ettiğim para pul muhabbetine beni de zorla çekersin
ringe sürüklenirim seninle konuşurken kavgadır mutlak sonuç
içimde bir ses derki kaç bulutların ötelerine uç
madem ki boşunayım lüzumsuzum gereksizim anlamsızım
belki kaçıp kurtulursam hafifler biraz travmatik sızım...

O zaman susayım istiyorum artık bundan böyle sonsuza dek
boşa gitsin varsın senin uğrunda döktüğüm ter bunca emek
zehir zıkkım olacağına yediğim güzel yemek
nasıl istiyorsan öyle düşün inan ve davran
tükendi bitti sadece kalıbı kaldı muhatabın ruhu ölmüş bir insan...


Gülhan Çeliktaş