Yasalarla yasaklar belirlerken düzeni
Keşkelerle belkiler arasında yoruldum
Maşalarla paşalar unutunca özeni
Çakallarla tilkiler arasında yoruldum

Ne zaman ki huzura, topraktan evi deştim
Gecelerin hakkına, gönüllü mezar eştim
Hıyarım var diyene bir avuç tuzla koştum
Masallarla öyküler arasında yoruldum

Yeminlere sırt dönüp, gereğinden caydılar
İşkembeden atanı, başlara taç saydılar
Yalanlar söyleyerek, ihaneti yaydılar
Algılarla yargılar arasında yoruldum

Olamazken bir kere, işleri tıkırında
Canımı adamışken, varlığının uğrunda
Dişlerin sıkıldığı memleketin bağrında
Etkilerle tepkiler arasında yoruldum

Günden güne huzuru kaçırdılar hep bana
Zamları füze gibi geçirdiler hep bana
Zehiri iksir diye içirdiler hep bana
Haraçlarla vergiler arasında yoruldum

Milletin sesi oldum, adıma ozan dendi
Gücünün yettiğince zalime kızan dendi
Gizlenen gerçekleri, korkmadan yazan dendi
Şarkılarla türküler arasında yoruldum

Şahlanıp uçsam dedim, yerimde saydırdılar
Huzurun adresine göçmekten caydırdılar
Söz gümüşse sükutu altından saydırdılar
Suskularla kuşkular arasında yoruldum

Şuura set çekerek, Bedir’e yönelendim
Zahire rest çekerek, ahire yönelendim
Ha bire dert çekerek, Kebir’e yönelendim
Ülkülerle dünküler arasında yoruldum

Mirasçısı olunca, bedelsiz gülen yüzün
Hasmı oldum güneşin, düşmanıydım gündüzün
Buluttan umut değil, canı kapladı hüzün
İlgilerle bilgiler arasında yoruldum

Mahlas aldım alalı, Delibal’ı kendime
Gücüm yettiği kadar, sahip çıktım andıma
Taş koyanlar çok oldu, tekerime, jantıma
Saygılarla, kaygılar arasında yoruldum

DELİBAL – Celil ÇINKIR