Düşlerimin renginde öldürdüm
Hain, küf kokan çirkef geceleri?

Artık, aşk kokulu, sevgi dolu günlere
Merhaba dedim...

Damın üstüne serilen kuru incirlerden
Kutsanmış ağaçların dallarından
Rüzgârın sesinde fısıldayan aşkla
Sana ruhumla geldim...

Gözlerinden akan
Duygu ışığını sezmişti ruhumun sihirli sesi.
Umudun akarsu sesinden
Rüzgârın sesinde fısıldayan aşk gibiydi
Ruhi bağımız
Hisettin mi ey deli yürek?

Seni, kitap gibi okuyup
Şarap gibi içime çekerken
Işıl ışıl parıldayan ay gibiydi senli ışığımız.
Güneşin ışıltılarıyla, mevsimin güçlü düşüyle
Günümün yirmi dört saatine konuveriyorsun.
Tam o esnalarda rüzgârın sesinde fısıldayan
O dahi aşkın derinliklerine doğru
Işıldayan bir güneş gibi fısıldar aşkını
İşte o güneş, her şeye deva olur, şifa olur
Aşk ile...

Hayatın sıcağında kavrulmanın
Beynin sahici yorgunluğuyla nefes almanın
Sevgi yetimliğinin
Çaresiz deminden çok uzakta
Kısık sesimle, kırık Türkçemle
Uzun bir bakıştan sonra
Rüzgârın sesinde fısıldayan o büyülü aşktı
Anlıyor musun?

Mehmet Öksüz